شاشی

شاشی . (اِخ ) اسحاق بن ابراهیم الشاشی السمرقندی . وی در زمان خود شیخ اصحاب ابوحنیفه و دانشمندایشان بود و الجامع الکبیر را از زیدبن اسامةبن ابی سلیمان الجوزجانی روایت میکرد و از ثقات بود. بسال 325 هَ . ق . در مصر درگذشت . نسبت او به شهر شاش در وراء رود سیحون از ثغور ترک است . سمعانی در الفوائد البهیه ص 43 از وی یاد کرده است . اصول الشاشی در علم اصول از مصنفات اوست . (معجم المطبوعات ج 1 ص 1090).