شاعةلغتنامه دهخداشاعة. [ ع َ ] (ع اِ) زن بدان جهت که تابع شوی خود است . (منتهی الارب ). الزوجة لمشایعتها الزوج . «هل لک من شاعة»؛ ای زوجة. (اقرب الموارد، ذیل ش ی ع ). || خبرهای پریشان . (منتهی الارب ).
