شاعی
لغت‌نامه دهخدا
شاعی . (ع ص ، اِ) شیعی . شیعه : و آنگاه کشتن حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام اندر عاشورابه اتفاق افتاد تا ماتم شد شاعیان را. (التفیهم ).
یار تو خیر و خرمی چون یار شاعی فاطمی
جفت تو جود و مردمی چون جفت حاتم ماویه .
این از بلاگریخته یعنی که شاعیم
فتنه بجهل و شیفته ٔ کربلا شده ست .
زآب خرد گر خبرستی ترا
میل تو زی مذهب شاعیستی .
اما جماعتی که بی شبهت شاعی مذهب بوده اند عاصم است و کسائی و حمزه و باقیان از حجازی و شامی همه عدلی مذهب بوده اند. (النقض ص 195 196). و رجوع به النقض ص 206، 213، 229،233، 235، 251، 252، 253، 271، 280، 286، 367، 369،376، 383، 394 شود.
یار تو خیر و خرمی چون یار شاعی فاطمی
جفت تو جود و مردمی چون جفت حاتم ماویه .
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 102).
این از بلاگریخته یعنی که شاعیم
فتنه بجهل و شیفته ٔ کربلا شده ست .
ناصرخسرو.
زآب خرد گر خبرستی ترا
میل تو زی مذهب شاعیستی .
ناصرخسرو.
اما جماعتی که بی شبهت شاعی مذهب بوده اند عاصم است و کسائی و حمزه و باقیان از حجازی و شامی همه عدلی مذهب بوده اند. (النقض ص 195 196). و رجوع به النقض ص 206، 213، 229،233، 235، 251، 252، 253، 271، 280، 286، 367، 369،376، 383، 394 شود.
