شافن

شافن . [ ف ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از شفن . کسی که بکنج چشم بنگرد کسی را یا به تعجب و یا بکراهت و اعراض . (صحاح اللغة) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شافن و شفون . (اقرب الموارد). بدم چشم نگرنده . بگوشه ٔ چشم نگرنده . || رشگین و حسود که چشم برنگیرد از شدت رشک . (از صحاح اللغة) (از ناظم الاطباء).