شاقیلغتنامه دهخداشاقی . (ع اِ) تندی کوه بیرون جسته دراز که نتوان بدان رسید. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ، شواق و شقیان . || (ص نسبی ) منسوب به شهر شاقة. رجوع به شاقه شود.
