شاهدی دده

شاهدی دده . [ هَِ دَ دِ ] (اِخ ) ابراهیم دده فرزند صالح مغلوی . شیخ زاویه ٔ مولویه متولد 875 هَ . ق . است از اوست : مفردات مثنوی که از هر دفتری از دفاتر ششگانه ٔ آن یکصد بیت برگزیده است . تحفه ٔ شاهدی . در اسماء المولفین وفات وی را سال 957 هَ . ق . گفته اند و در کشف الظنون سال 927 هَ . ق . آمده است . (از الذریعة ج 9 ص 498).