شاه تبار

شاه تبار. [ ت َ ] (ص مرکب ) کسی که نژاد از شاهان دارد. کسی که نسبت وی به شاهان پیوندد. شاهزاده :
در پرده ٔ اندیشه بیارای عروسی
پس جلوه کنش پیش شهی شاه تباری .

سنایی .