شاه گردیلغتنامه دهخداشاه گردی . [ گ َ ] (حامص مرکب ) بندگی و فرمانبرداری و شاگردی . (ناظم الاطباء). اما در جای دیگر دیده نشد. رجوع به شاگرد و شاگردی شود.
