شاکر هندی
لغت‌نامه دهخدا
شاکر هندی . [ ک ِ رِهَِ ] (اِخ ) عبدالرحمن فرزند حاج محمد روشن خان بن محمد نوازخان از شاگردان سید ناصرعلی نصیر، او راست : گلستان مسرت به زبان فارسی که آن را در سال 1261 هَ . ق . به نام محمد امجد علیشاه و پسرش محمد واجد علیشاه در هندوستان نگاشته است . (از الذریعة ج 9 ص 493).
