شایللغتنامه دهخداشایل . [ ی ِ ] (ع ص ) شائل . ناقة شائل ؛ شتر ماده دم برداشته جهت گشنی . (از شمس اللغات )(از منتهی الارب ). || بردارنده و بلندکننده و افرازنده . (ناظم الاطباء). و رجوع به شائل شود.
