شبا

شبا. [ ش َ ] (اِخ ) نام وادیی است در «أیثل » که در اطراف مدینه باشد و در آن چشمه ای است و آن را خیف الشبا گویند و این خیف از آن ِ اولاد جعفربن ابیطالب باشد :
تمرالسنون الخالیات و لاأری
بصحن الشبا اطلالهن تریم .

کثیر (از معجم البلدان ).