شبابة
لغتنامه دهخدا
شبابة. [ ش َب ْ با ب َ ] (ع اِ) نام آلت طرب است که از نی توخالی سازند و آن را یراغ و مزمار عراقی نیز گویند. (از صبح الاعشی ج 2 ص 144). نی و مزمار و آن معروف است . (از متن اللغة از شفاءالغلیل ). و این کلمه مولد باشد. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). نی و مزمار. (گنجینه ٔ گنجوی چ وحید) :
ز گلبام شبابه ٔ زندباف
دریده صبا شعر گل تا به ناف .
ز گلبام شبابه ٔ زندباف
دریده صبا شعر گل تا به ناف .
(گنجینه ٔ گنجوی ).