شبانه روزی
لغت‌نامه دهخدا
شبانه روزی . [ ش َن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به شبانه روز. شبانروزی .
- شاگرد شبانه روزی ؛ شاگردی که درتمام ایام هفته مقیم مدرسه ای (که اختصاص بدین امر دارد یعنی دائمی است ) باشد.
- مدرسه ٔ شبانه روزی ؛ مدرسه و آموزشگاهی که روزان و شبان دائر باشد و شاگردان ترک آن نگویند.
- شاگرد شبانه روزی ؛ شاگردی که درتمام ایام هفته مقیم مدرسه ای (که اختصاص بدین امر دارد یعنی دائمی است ) باشد.
- مدرسه ٔ شبانه روزی ؛ مدرسه و آموزشگاهی که روزان و شبان دائر باشد و شاگردان ترک آن نگویند.
