شبج

شبج . [ ش َ ب َ ] (ع اِ) یکی آن شَبَجَة است . دروازه ٔ بلندبنا. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). دروازه ای که بنای آن عالی باشد. (ناظم الاطباء). || دروازه ها. (از اقرب الموارد). دروازه . (منتهی الارب ). و رجوع به شبجة شود.