شبر
لغتنامه دهخدا
شبر. [ ش َب ْ ب َ ] (اِخ ) مؤلف تاج العروس نویسد: شبر بر وزن بَقَّم و شبیر بر وزن قُمَیر یا قَمیر و مشبر بر وزن مُحَدِّث نام پسران هارون نبی بوده است و پیغمبر اسلام (ص ) فرزندان خود حسن ، حسین و محسن را به این سه اسم نامیده است . (از تاج العروس ) (ازمنتهی الارب ) (از شرح قاموس ). و معنی این سه اسم در زبان عربی حسن و حسین و محسن است . (از لسان العرب ). واین نام در ادبیات فارسی نیز آمده است :
گر خردمند بداند که بدین حال و صفت
باب علم نبی و باب شبیر و شبرست .
که سادات جمعجوانان جنت
نبی گفت هستند شبیر و شبر.
من با تو نیم که شرم دارم
از فاطمه و شبیر و شبر.
گر خردمند بداند که بدین حال و صفت
باب علم نبی و باب شبیر و شبرست .
ناصرخسرو.
که سادات جمعجوانان جنت
نبی گفت هستند شبیر و شبر.
ناصرخسرو.
من با تو نیم که شرم دارم
از فاطمه و شبیر و شبر.
ناصرخسرو.