شبله

شبله . [ ش َ ل ِ ] (هندی ، اِ) نیزه ٔ کوتاه . (ناظم الاطباء). ظاهراً صورتی از «شَل » باشد که همان نیزه ٔ کوتاه است که گاهی دوپره و سه پره سازند ومؤلف بهار عجم نویسد که در هند آن را «سیل » خوانند. رجوع شود به سیل و شل در بهار عجم و برهان قاطع.