شبوة
لغتنامه دهخدا
شبوة. [ ش َب ْ وَ ] (ع اِ)عقرب . کژدم . علم است برای عقرب و بجهت علمیت و تأنیث منصرف است و گاهی الف و لام بر او داخل شود و الشبوة گویند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || (ص ) زن پلیدزبان . (منتهی الارب ). زن پرجنب وجوش وگستاخ و باجرأت و فاحشه . (از ذیل اقرب الموارد).
