شب فروز

شب فروز. [ ش َ ف ُ ] (نف مرکب ) شب افروز. که شب فروزان شود :
یکی گفتش ای کرمک شب فروز
چه باشد که پیدا نیایی به روز.

سعدی .

رجوع به شب افروز شود.