شب پره

شب پره . [ ش َ پ َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شب پرک . خفاش :
شب پره گر وصل آفتاب نخواهد
رونق بازار آفتاب نکاهد.

سعدی .

گر نبیند به روز شب پره چشم
چشمه ٔ آفتاب را چه گناه .

سعدی .

مهر درخشنده چو پنهان شود
شب پره بازیگر میدان شود.
و رجوع به شب پرک و خفاش شود.