شب پویلغتنامه دهخداشب پوی . [ ش َ ] (نف مرکب ) شبرو. (برهان قاطع) (آنندراج ). شبرو. آنکه در شب رود. (ناظم الاطباء). || (اِ مرکب ) آواز پای را گویند در نهایت آهستگی و خفت . (برهان قاطع) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
