شب پرستلغتنامه دهخداشب پرست . [ ش َ پ َ رَ ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ شب . که شب پرستد. || (اِ مرکب ) به معنی شب پره و خفاش آمده است . (از مجموعه ٔ مترادفات ص 221). و رجوع به شب پره و شب پرک شود.
