شترکره
لغت‌نامه دهخدا
شترکره . [ ش ُ ت ُ ک ُرْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) بچه ٔ شتر. (آنندراج ). شتربچه . (ناظم الاطباء). کره ٔ شتر. صقب . (منتهی الارب ). رجوع به اشترکره شود :
شترکره با مادر خویش گفت
پس از رفتن آخر زمانی بخفت .
ابن اللبون ؛ شترکره ٔ دوساله . (منتهی الارب ). سَقب ؛ شترکره .شترکره ٔ نوزاد یا شترکره ٔ نر. فصیل مِلسَد؛ شترکره ٔبسیار مکنده شیر مادر را. (منتهی الارب ). رجوع به شتربچه شود. || موجه ٔ دریا. (ناظم الاطباء).
شترکره با مادر خویش گفت
پس از رفتن آخر زمانی بخفت .
سعدی .
ابن اللبون ؛ شترکره ٔ دوساله . (منتهی الارب ). سَقب ؛ شترکره .شترکره ٔ نوزاد یا شترکره ٔ نر. فصیل مِلسَد؛ شترکره ٔبسیار مکنده شیر مادر را. (منتهی الارب ). رجوع به شتربچه شود. || موجه ٔ دریا. (ناظم الاطباء).
