شجار

شجار. [ ش ِ ] (ع اِ) پشتیبان تخت که بدان تخت را استوار کنند. || میخ پایه ٔ تخت . || مترس در. (منتهی الارب ). چوبی که پشت در گذارند. (از اقرب الموارد). || چوب چاه . || داغی است مر شتر را. || چوبی که در دهان بزغاله کنند تا شیر نمکد. (منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد). ج ، شُجُر. (اقرب الموارد). || سه پایه که جامه بر آن افکنند. (مهذب الاسماء).