شجریة
لغت‌نامه دهخدا
شجریة. [ ش َ ج َ ری ی َ ] (ع ص نسبی ) مؤنث شجری . رجوع به شجری شود.
- سادات شجریة ؛ نام دسته ای از سادات : ... و به قم از فرزندان عمربن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (ع ) سادات شجریه اند. (تاریخ قم ص 232).
- حروف شجریه ؛ سه حرف است مجموع در: «ش » و «ض » و «ج » که منسوب به شجر است و بعضی گفته اند که آن حروف : جیم و شین و قاف و کاف و یاء است . (از اقرب الموارد) (از قاموس اوقیانوس و لسان العرب از نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریزسال اول شماره ٔ 6 و 7).
- سادات شجریة ؛ نام دسته ای از سادات : ... و به قم از فرزندان عمربن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (ع ) سادات شجریه اند. (تاریخ قم ص 232).
- حروف شجریه ؛ سه حرف است مجموع در: «ش » و «ض » و «ج » که منسوب به شجر است و بعضی گفته اند که آن حروف : جیم و شین و قاف و کاف و یاء است . (از اقرب الموارد) (از قاموس اوقیانوس و لسان العرب از نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریزسال اول شماره ٔ 6 و 7).
