شجن
لغت‌نامه دهخدا
شجن . [ ش َ ج َ ] (ع اِ) غم . اندوه . (منتهی الارب ). حزن . هَم ّ. (اقرب الموارد) :
آری چو پیش آید قضا مروا شود چون مرغوا
جای شجر گیرد گیا جای طرب گیرد شجن .
از قبول خدمت تو سرفرازم چون سپهر
خویش گردم با طرب بیگانه گردم با شجن .
|| شاخهای درخت درهم آمده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شعبه و شاخ از هر چیزی . (منتهی الارب ). شعبه از هر چیزی . (از اقرب الموارد). و از این کلمه است : «الحدیث ذوشجون »؛ یعنی انواع فنون و اغراض دارد و پیچ درپیچ است یا شاخها و شعبه ها دارد و بعض آن در بعض درآمده . (منتهی الارب ). || حاجت هر چه باشد و هر جا که باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، شجون ، اشجان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || هوای نفس . (از ذیل اقرب الموارد). || (ص ) شترماده ٔ استوارخلقت درهم آمده اعضاء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
آری چو پیش آید قضا مروا شود چون مرغوا
جای شجر گیرد گیا جای طرب گیرد شجن .
معزی .
از قبول خدمت تو سرفرازم چون سپهر
خویش گردم با طرب بیگانه گردم با شجن .
سوزنی .
|| شاخهای درخت درهم آمده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شعبه و شاخ از هر چیزی . (منتهی الارب ). شعبه از هر چیزی . (از اقرب الموارد). و از این کلمه است : «الحدیث ذوشجون »؛ یعنی انواع فنون و اغراض دارد و پیچ درپیچ است یا شاخها و شعبه ها دارد و بعض آن در بعض درآمده . (منتهی الارب ). || حاجت هر چه باشد و هر جا که باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، شجون ، اشجان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || هوای نفس . (از ذیل اقرب الموارد). || (ص ) شترماده ٔ استوارخلقت درهم آمده اعضاء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
