شجیر

شجیر. [ ش َ ] (ع ص ) غریب و بیگانه از مردم و اشتر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || دوست . (از اقرب الموارد). یار. (منتهی الارب ). ج ، شُجَراء. || هیچکاره . (منتهی الارب ). چیز ردی . مقابل جید. (شرح قاموس ). || رودبار بسیاردرخت . (منتهی الارب ). مکان شجیر؛ جای پردرخت . (از اقرب الموارد). زمین درختناک . (منتهی الارب ). || (اِ) شمشیر. (منتهی الارب ).سیف . (اقرب الموارد). || تیر قداح بیگانه برآورده ای که از آن چوب نباشد. (منتهی الارب ). تیر قداح که میان آنها بیگانه باشد. (از اقرب الموارد).