شحط

شحط. [ ش َ ] (ع اِ) چوبکی که نزدیک درخت رز نهند تا زمین نگاه دارد آن را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). چوبکی که پهلوی درخت انگور نهند تا بدان بر وادیج خود برآید. || مانع. سد. ج ، شحوط. (از دزی ج 1 ص 732). || خط. سطر (نوشته شده ). (از دزی ج 1 ص 732). شحطة.