شخادان
لغتنامه دهخدا
شخادان . [ ش َ ] (نف ) مجروح کننده . || به ناخن کننده . (برهان ) (سروری ) (انجمن آرا). اما می نماید که مصحف شخاوان باشد صفت بیان حالت از شخودن :
بر چشمه شیری شخادان زمین
دمان بر دم گوری اندر کمین .
بر چشمه شیری شخادان زمین
دمان بر دم گوری اندر کمین .
اسدی .