شخاییده
لغتنامه دهخدا
شخاییده . [ ش َ دَ / دِ ] (ن مف ) ریش کرده . (فرهنگ رشیدی ). خراشیده :
شخایید رخسار و میکرد آوخ
ز سردی آهش شخاییده دوزخ .
رجوع به شخاییدن شود.
شخایید رخسار و میکرد آوخ
ز سردی آهش شخاییده دوزخ .
زراتشت بهرام .
رجوع به شخاییدن شود.