شخبة
لغتنامه دهخدا
شخبة. [ ش ُ ب َ ] (ع اِ) یک دفعه از شیر.ج ، شخاب . (منتهی الارب ). || شیری که وقت دوشیدن از پستان تا شیردوشه بر مثال خط ممتد باشد. (منتهی الارب ). شیری که وقت دوشیدن از پستان تا شیردوشه پیوسته و متصل باشد. ج ، شخاب . (از اقرب الموارد).
