شراةلغتنامه دهخداشراة. [ ش َ ] (اِخ ) کوهی است . (منتهی الارب ). کوه مرتفع شامخی است در طرف پایین عسفان که مسکن قرود است .در اینجا عقبه ای است که راه مسافر عسفان به ناحیه ٔ حجاز است و آن را خریطه گویند. (از معجم البلدان ).
