شرافیةلغتنامه دهخداشرافیة. [ ش ُ فی ی َ ] (ع ص ) آذان شرافیة؛ گوشهای بزرگ . || ناقة شرافیة؛ ماده شتر تنومند گوش فربه . (از اقرب الموارد).
