شرعة

شرعة. [ ش ِ / ش ُ ع َ ] (ع اِ) راه پیداکرده ٔ خدای بر بندگان در بندگی و راه روشن و راست . و منه قوله تعالی « : لکل ة جعلنامنکم شرعةً و منهاجاً» (قرآن 48/5). (از منتهی الارب ). راه . شریعت . شریعه . راه دین . (مهذب الاسماء). راه مسلمانی . (دهار). نهادِ دین . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 61). || زه . وتر. || زه کمان . (مهذب الاسماء). روده ٔ کمان . چلّه ٔ کمان . (غیاث اللغات ). || رود که بزنند. (مهذب الاسماء). || دام مرغ سنگخوار. || مثل و مانندچیزی . (منتهی الارب ). یقال : هذه شرعة هذه ؛ این ماننداین است . (از ناظم الاطباء). ج ، شِرَع . جج ، شِراع .