شریف تبریزی
لغت‌نامه دهخدا
شریف تبریزی . [ ش َ ف ِ ت َ ] (اِخ ) از شاعران قرن دهم هجری قمری و از شاگردان لسانی شیرازی و از اواسطالناس و شاعری هموار و پخته است . در هجو غیاث الدین کهره ترکیب بندی گفته که نظیر ندارد. این چند بیت از آن جمله است :
اگر نه ای ز پرستندگان آتش گبر
وگر نه ای ز فروزندگان نار نفاق ...
به چوب قیلغه شوقاق تا بگویندت
بلند مرتبه مستوفیی به استحقاق .
بیت زیر از اوست :
کو همنفسی تا کنم اظهار غم دل
زآن پیش که بندد غم دل راه نفس را.
(از قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
اگر نه ای ز پرستندگان آتش گبر
وگر نه ای ز فروزندگان نار نفاق ...
به چوب قیلغه شوقاق تا بگویندت
بلند مرتبه مستوفیی به استحقاق .
(از مجمعالخواص ص 145).
بیت زیر از اوست :
کو همنفسی تا کنم اظهار غم دل
زآن پیش که بندد غم دل راه نفس را.
(از قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
