شریف شیرازی
لغت‌نامه دهخدا
شریف شیرازی . [ ش َ ف ِ ] (اِخ ) میر شریف برادر میر شریف که معرف شیراز و از شاعران قرن یازده هجری قمری بود. رباعی زیر از اوست :
غرض از باده گر مستی است چشم یار هم دارد
گر از گل رنگ مطلوب است آن رخسار هم دارد
نمی دانم چرا گردون به کام من نمی گردد
اگر عیبم پریشانی است زلف یار هم دارد.
رجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن شود.
غرض از باده گر مستی است چشم یار هم دارد
گر از گل رنگ مطلوب است آن رخسار هم دارد
نمی دانم چرا گردون به کام من نمی گردد
اگر عیبم پریشانی است زلف یار هم دارد.
(از فرهنگ سخنوران ) (قاموس الاعلام ترکی ).
رجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن شود.
