ششتلغتنامه دهخداششت . [ ش ُ ] (ص ) پست و دون و فرومایه و پلید. || ناگوار. || کریه و زشت . || رسوا. || قبیح و بد. (ناظم الاطباء).اما این معنی و معانی قبلی کلمه مخصوص این فرهنگ است و در فرهنگهای دیگر که در دسترس بود، دیده نشده .
