شش خانج
لغتنامه دهخدا
شش خانج . [ ش َ / ش ِ ن َ ] (معرب ، اِ مرکب ) گردکانی که درون آن را خالی کرده پر از سرب کنند و بدان قماربازی کنند. (ناظم الاطباء). کهجه . (دهار). کجة. (دهار). معرب شش خان و شش خانه . (از آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به شش خنج شود.