شصاصاء

شصاصاء. [ ش َ ] (ع ص ) سال سخت . || (اِمص ) سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || (ص ) مرکب بد.(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شتاب : و لقیته شصاصاء؛ در شتاب و رواروی ملاقات کردم او را. یا به حاجت سخت که ترک نشاید. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). گویند: هو علی شصاصاء امر؛ ای علی عجلة. (مهذب الاسماء).