شظاظلغتنامه دهخداشظاظ. [ ش َ / ش ِ ] (ع اِمص ) پراکندگی و پریشانی . (ناظم الاطباء). || (مص ) پریشان و متفرق رفتن ؛ طاروا شظاظاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
