شعلوللغتنامه دهخداشعلول . [ ش ُ ] (ع اِ) زبانه ٔ آتش . (از اقرب الموارد). || گروهی از مردم و جز ایشان . ج ، شعالیل . (از اقرب الموارد). و رجوع به شعالیل و شعاریر شود.