شغلة
لغتنامه دهخدا
شغلة. [ ش َ ل َ ] (ع اِ) خرمن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خرمن و خرمنگاه . ج ، شَغْل . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). حدیث : ان علیاً علیه السلام خطب الناس بعد الحکمتین علی شغلة؛ ای علی بیدر . (ناظم الاطباء). || دفعة. (از اقرب الموارد).
