شغیدنلغتنامه دهخداشغیدن . [ ش َ دَ ] (مص ) سخت و ستبر شدن و شغه بستن و آبله پدید گشتن در دست و پا. (ناظم الاطباء). و رجوع به شغودن و شغه بستن شود.