شفر

شفر. [ ش ُ / ش َ ] (ع اِ) کرانه ٔ نیام چشم که مژه بر وی روید. ج ، اشفار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). لب پلک که بر آن مژه روید. (یادداشت مؤلف ). مژه . (مهذب الاسماء). || کرانه ٔ شرم زن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || کرانه ٔ رحم . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مهذب الاسماء). || کسی : ما بالدار شفر؛ نیست در خانه کسی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). || کرانه ٔ هر چیزی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || تیزی تیغ. (آنندراج : شفرالسیف ؛ تیزی تیغ. (ناظم الاطباء).