شفن

شفن . [ ش َ ] (ع مص ) به کنج چشم نگریستن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اشفان . (تاج المصادر بیهقی ). || به تعجب نگریستن به سوی چیزی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || به کراهت و اعراض دیدن چیزی را.