شفیف

شفیف . [ ش َ ] (ع اِمص ، اِ) سوزش و الم سرما. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خنکی : فلان یجد فی اسنانه شفیفا؛ فلان در دندانهای خود احساس سردی و خنکی میکند. || شدت گرمی آفتاب (از اضداد است ). (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || اندک از هر چیزی . || باران باسرما. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || درد. (از اقرب الموارد). || (ص ) باد سرد و خنک . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رقیق و شفاف . (ناظم الاطباء) :
لیک چون موج سخن دیدی لطیف
بحر آن باشد که هم باشد شفیف .

مولوی .