شمسی
لغت‌نامه دهخدا
شمسی . [ ش َ ] (ص نسبی ) نسبت به عبد شمس . (منتهی الارب ). || منسوب به شمس که آفتاب بود. (ناظم الاطباء).
- حروف شمسی ؛ حروفی هستند که وقتی در اول کلمه می آیند با آوردن حرف (ال ) به اول آنها حرف لام تلفظ نمی شود و آن حروف مشدد خوانده می شوند، چون شمس با حرف (شین ) شروع شده و شین خود از آن دسته حروف است لذا آنها را حروف شمسی نامیده اند، حروف شمسی 14 تا هستند و عبارتند از: ت ، ث ، د، ذ، ر، ز، س ، ش ، ص ، ض ، ط، ظ، ل ، ن . مقابل حروف قمری . (از یادداشت مؤلف ).
- سال شمسی ؛ سال خورشیدی . سالی که بر حسب حرکت زمین به دور خورشید حساب می شود، یعنی دوازده ماه یاسیصد و شصت و پنج روز و پنج ساعت و 48 دقیقه و 46 ثانیه یک دور حرکت انتقالی زمین به دور خورشید (از اول فروردین تا آخر اسفند). مقابل سال قمری ، که بر حسب گردش ماه است . (یادداشت مؤلف ).
- حروف شمسی ؛ حروفی هستند که وقتی در اول کلمه می آیند با آوردن حرف (ال ) به اول آنها حرف لام تلفظ نمی شود و آن حروف مشدد خوانده می شوند، چون شمس با حرف (شین ) شروع شده و شین خود از آن دسته حروف است لذا آنها را حروف شمسی نامیده اند، حروف شمسی 14 تا هستند و عبارتند از: ت ، ث ، د، ذ، ر، ز، س ، ش ، ص ، ض ، ط، ظ، ل ، ن . مقابل حروف قمری . (از یادداشت مؤلف ).
- سال شمسی ؛ سال خورشیدی . سالی که بر حسب حرکت زمین به دور خورشید حساب می شود، یعنی دوازده ماه یاسیصد و شصت و پنج روز و پنج ساعت و 48 دقیقه و 46 ثانیه یک دور حرکت انتقالی زمین به دور خورشید (از اول فروردین تا آخر اسفند). مقابل سال قمری ، که بر حسب گردش ماه است . (یادداشت مؤلف ).
