شمس العرفاء

شمس العرفاء. [ ش َ سُل ْ ع ُ رَ ] (اِخ ) سیدحسین حسینی بن سیدمحمدرضا عارف ایرانی (متولد 1288هَ . ق . و متوفای 1353 هَ . ق . / 1313هَ .ش .). در عنفوان جوانی به تحصیل علوم شرعی پرداخت و مرید شیخ عبدالقدوس کرمانشاهی شد. پس از وفات مرشد به زیارت عتبات رفت و مدتی در کوفه و نجف به اربعینات مشغول بود. سپس به ریاضتگاهی که در قبرستان وادی السلام نجف به شیخ عبدالکریم عریان شیرازی تعلق داشت شتافت و به حضور شیخ بار یافت و از او بهره ها برد. آنگاه به ایران بازگشت و در بسیاری از نواحی کشور سیاحت کرد و سفری هم پیاده از تهران به زیارت آستان قدس رضوی رفت و از راه روسیه به تبریز آمد. شمس متأهل بود ولی فرزندی نداشت . شعبه ای از سلسله ٔ نعمةاللهیه بدو انتساب دارند.خانقاهش در جنب سقاخانه ٔ نوروزخان نزدیک مسجد شاه تهران است . عارفی خوشخو و نیک محضر بود. از آثار اورساله ای است به نام «شمسیه » در سیر و سلوک (مؤلف به سال 1345). وی دیوان وحدت را به چاپ رسانیده و مقدمه ای بر آن نوشته است و نیز مرصادالعباد نجم الدین رازی را تصحیح و طبع کرده و قریب پنجاه سال در مسند ارشاد نشسته بود، در پایان پس از عارضه ای مختصر درگذشت و جنازه ٔ او را در امامزاده عبداﷲ (شهر ری ) دفن کردند. سلسله ٔ تصوف شمس از این قرار است : شمس العرفا، شیخ عبدالقدوس کرمانشاهی ، میر علم شاه هندی ، شاه کلال لکناهوری ، سیدحسین استرآبادی ، حاج محمدجعفر کبودرآهنگی (مجذوب علی شاه )، حسین علی شاه اصفهانی ، نورعلی شاه اصفهانی ، سید معصوم علی شاه دکنی . (فرهنگ فارسی معین ).