شمشیرگریلغتنامه دهخداشمشیرگری . [ ش ِ / ش َ گ َ ](حامص مرکب ) عمل و شغل شمشیرگر. ساختن شمشیر. (فرهنگ فارسی معین ). || (اِ مرکب ) محل و دکان شمشیرگر. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شمشیرگر شود.
