شمص

شمص . [ ش َ ] (ع مص ) بنرمی و یا بدرشتی راندن ستور را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بدرشتی راندن ستور را. (اقرب الموارد). || زدن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || به شتاب واداشتن : شمصتنی حاجتک ؛ ای اعجلتنی . (از اقرب الموارد). || ناگوار شدن اسب از خوردن سپست تر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || درخستن ستور را به چوب تا تیز رود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).