شمطاءلغتنامه دهخداشمطاء. [ ش َ ] (ع ص ) مؤنث اَشمَط. زن دوموی . ج ، شُمط، شُمطان . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). زن دوموی . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به اشمط شود.